Zoals bijna ieder weekeind ben ik ook afgelopen weekeind op tijd opgestaan om met mijn bootje de Biesbosch in te gaan.
Ik kan namelijk heerlijk genieten van de zonsopkomst, de rust en de ontwakende natuur. Uiteraard doet het wel wat pijn als de wekker zo vroeg gaat, zeker omdat ook ik in het weekeind over het algemeen iets later naar bed ga dan door de week.
Maar steeds voel ik een bepaalde spanning en tevens ontspanning als ik eenmaal in de haven aankom. Ontspanning omdat ik weet dat ik heerlijk over het water ga glijden, mijn motortje zacht pruttelend het bootje laat voortstuwen en, zo goed als, niemand wakker is in de Biesbosch ten tijden dat ik daar zal zijn.
- Spanning omdat fotografie mijn hobby en passie is, en ik nooit weet wat ik tegen ga komen en hoe ik het zal kunnen fotograferen .
Ik hoop steeds weer dat ik een bever tegen kom die "iets leuks" doet. Ik denk daarbij aan, knabbelen aan een overhangende tak, of op zijn minst het water uit zal komen.
Zo "pruttelde" ik door de Biesbosch terwijl ik een zwemmende bever in het vizier had. Ik kwam op een T-splitsing en de bever besloot naar rechts af te buigen. Terwijl ook ik naar rechts begon te sturen, keek ik nog even naar links. Ik zag in de spiegeling van het spiegelgladde water een reiger op een boomtak zitten, net boven het wateroppervlakte.
Maar ik besloot toch even wat beter te kijken...... Hij leek mij wat klein voor een blauwe reiger. Ik besloot de bever zijn gang te laten gaan en te gaan ontdekken wat er nou eigenlijk net boven het wateroppervlakte zat.
